به یاد او

همیشه خیر خدا از شرّ ما پیشی گرفته. هر جای قرآن رُ که نگاه می‌کنی، خیرها منسوب به خدا هستن و شرّها منسوب به آدمی. توی دعاها هم همینطوره. همیشه خیر بیشتر از شرّ نمایان بوده؛ مثلاً توی دعای ماه رجب در مورد خیر میگه، «جمیع خیر الدنیا و جمیع خیر الآخرة» و در مورد شرّ میگه، «جمیع شرّ الدنیا و شرّ الآخرة». برای خیر در این دنیا و خیر در آخرت، تک تک، «جمیع» آورده؛ امّا همه شرّ رُ یه جا حساب کرده و یه «جمیع» برای هر دوتای دنیایی و آخرتیش آورده. شایدم میخواد بگه که شرّ دنیا و آخرت از یه قماشن ولی خیرهای دنیایی و آخرتی هستن که نمونه‌شون فقط توی دنیا یا فقط توی آخرته؛ شاید...

خوش بحال اونایی که امسال اعتکاف رفتن. اونا سه روز تعدادی از بهترین‌های زمین رُ دیدن و من هم سه روز کلّی از بدترین‌ها رُ. حسابشو بکن؛ در حالیکه دوستانت دارن با بهترین‌های دنیا گپ میزنن، من یه ساعت زدم بیرون و جز مست تلو تلو بخور و عربده‌کش چیزی ندیدم.

ایّام ماه رجب هم داره آواز رفتن می‌خونه...